Με ένα συγκινητικό μήνυμα η Ρούλα Γεωργιάδου μίλησε με τα πιο γλυκά λόγια για τον γείτονα της Λούη Λουκά που μετακόμισε και πλέον δεν βρίσκονται στην ίδια πολυκατοικία
«Μετακόμιση.. Πρίν 7 χρόνια μετακόμισα απο τη Μακεδονίτισσα στον Αγ. Αντρέα. Σε μια υπέροχη γειτονιά με σπίτια χαμηλά, με αυλές, με κήπους, με αλάνες, με χαρούμενα σκυλιά σε κάθε αυλή, με λεμονανθούς και τριαντάφυλλα στους κήπους. Ολο μονοκατοικίες με πωρόλιθο, που μου θυμίζει ακόμα την παιδική μου ηλικία. Στο στενό μου μόνο μια τριώροφη πολυκατοικία. Μια πολυκατοικία με μόνο singles που γρήγορα δέσαμε όλοι και συνυπάρχουμε με όμορφη σχέση. Ακριβώς στα δυο κάτω διαμερίσματα μένανε τα παιδιά της αξέχαστης φίλης μου. Μια σκάλα μας χώριζε και οι πόρτες μας πάντα ορθάνοιχτες απο το πηγαινε έλα ο ένας στο διαμέρισμα του άλλου, είτε για να μαγειρέψουμε μαζί, είτε για να πάρει φωτιά το μίξερ και να ξεφουρνιζουμε ελιώπιττες σπιτικές, carrot cake, brownies, τυρόπιτες με φύλλα κρούστας και πάντα κάτι φρεσκοψημένο μύριζε με δυόσμο και βασιλικό στο χώρο. Πριν τρια χρονια εφυγε η Ανασταζια και ήρθε ο Γιώργης μας. Αλλος ενας μπάκουρος.

Ειχα όμως το Λούη μου. Μαζί μαγειρεύαμε καινουργιες συνταγές αφου το ταλέντο σ αυτά ήταν δικό του. Στη προηγουμενη καραντίνα είχαμε γίνει expert στη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική. Τεραστιοι οι καυγάδες μας για το ποιός θα πλύνει τη λάντζα και όλα οσα χρησιμοποιούσαμε για την υπέροχη αυτή εμπειρία μας. Το ενα και μοναδικό sms μας στο 8998 ήταν για να κανουμε ντελίβερυ τις λειχουδιές μας στους κοντινούς φίλους μας.

Μετά το απόγευμα στους καναπέδες είτε πάνω είτε κάτω, ξερενόμασταν στην αγκαλιά του Μορφέα και το βράδυ μετα τις ειδήσεις άρχιζε ενας άλλος τσακωμός για το ποιά σειρά θα βλέπαμε στο Netflix.

Ζούσα πολύ όμορφα. Ηξερα ότι είχα ενα πλάσμα τόσο κοντά όταν αρρωστούσα, οταν κατα λάθος πατούσα λάθος κουμπιά και χάλαγα τα κανάλια, όταν τα ψώνια ήταν βαρετά να με βοηθήσει να ανεβούν στο δευτερο όροφο.

Ολη αυτή η ευτυχία εδω και 3 μέρες την παρακολουθώ να απομακρίνεται. Φορτηγά με αμπαλαρισμένα επιμελώς επιπλα και κασόνια φόρτωναν το σπιτικό του Λούη μου. Ασχημος ο αποχωρισμός όταν αγαπάς τους ανθρώπους γύρω σου, πλαι σου, πάνω ή κάτω. Είμασταν για 7 χρόνια μια πριβέ κοινωνία των δύο.

Κατεβαίνωντας σήμερα να μεταφέρω τα σκουπίδια στη σκυβαλλαποθήκη είδα το parking κενό. Αυτό πόνεσε. Ετσι είναι όμως μάτια μου η ζωή. Προχωρά και μαζί της και οι άνθρωποι. Θέλω να σου ευχυθώ κάθε ευτυχία στο καινούργιο σου σπίτι και τη ζωή που ξεκινάς εκεί.

Αν και με στεναχωρεί η φυγή σου απο γειτονάκι μου, παρηγοριέμαι στο ότι θα βάζω όσο δυνατά θέλω την ένταση του ήχου στα ηχεία μου χωρίς να θυμώνεις ότι σε ξεκούφανα. Μου λείπει κιόλας το banana cake. Να είχαμε ένα τώρα ζεστό τέτοιο γλυκό με τον καφέ μας..δεν θα ήταν άσχημα. Λέω τώρα...Καλή ζωή γειτονάκι μου!!!!»