Ανάμεσα στους 2 νεκρούς που θρήνησε πριν από λίγες ώρες η Κύπρος, από τον κορωνοϊό, ήταν και ο 58χρονος πιλότος, που όπως ανακοινώθηκε δεν είχε προηγούμενο ιατρικό ιστορικό. Η Ρούλα Γεωργιάδου θυμάται και περιγράφει τη γνωριμία της με τον πιλότο την περίοδο που η ίδια ήταν αεροσυνοδός.

Ήταν σε μία διπλή πτήση πριν από περίπου 32 χρόνια από Λάρνακα- Αθήνα, Αθήνα- Πάφο και μετά Λάρνακα. Ο 58χρονος εκλιπόντας εκτελούσε τότε την πρώτη του πτήση, η οποία όπως αποδείχθηκε στην επιστροφή από Αθήνα έμελλε να ήταν επεισοδιακή καθώς η καμπίνα του αεροσκάφους γέμισε καπνό.

Η ίδια περιγράφει λεπτομερώς την πτήση που γνωρίστηκαν ενώ καταλήγοντας αποχαιρετάει τον 58χρονο πιλότο. «Καλό παράδεισο στην μοναχική σου fery flight. Θα σε θυμάμαι με αγάπη. Τόσους κινδύνους στις 35000 χιλ ποδια και να σε χάσουμε απο τον ιό λεβέντη μου; Αδικο».

Αυτούσια η ανάρτηση (στα σημεία όπου γινόταν αναφορά σε ονόματα για εύλογο λόγο αφαιρέθηκαν):

«Καλό Παράδεισο …………

Ηταν θυμάμαι γύρω στο 1986 ή 87 όυαν στο αεροπλάνο που θα κάναμε διπλή πτήση Λάρνακα Αθήνα, Αθήνα Πάφο και μετά Λάρνακα.

Σάν προυσταμένη πτήσεως του μικρου Bac1-11 είχα πολλά να ελέξω. Μετρούσα τα τρολευ με τα φαγητά, τα ποτά, πόσο πάγο να βάλουμε στα canisters, (αφου τότε δεν ειχαμε ψυγεία), τα νερά τους χυμούς κλπ και το υπόλοιπο πλήρωμα τακτοποιησε την καμπίνα. Ο Μάριος και η Σουζάνα.

Ενω ήμουν σκηφτή ανεβαίνει ενα χαμογελαστό παιδί νεαρό με δυο χρυσες κορδέλες στις επωμίδες του πουκαμίσου.

Καλημέρα μου είπε. Ειμαι ο καινούργιος first officer και είναι η πρώτη μου πτήση.

Είχε ενα φαρδύ χαμόγελο και δύο λακουβάκια στα μάγουλα.Τον καλωσόρισα και του εφτιαξα αμέσως καφέ να χαλαρώσει.

“Ποιός είναι ο καπετάνιος μας σήμερα που θα πάρεις το βάφτισμα”? τόλμησα να τον ρωτήσω.

Ο Captain M….. μου απάντησε. Στραβομουτσούνιασα. Δεν τον πολυπήγαινα. Ενας φλεγματικός αρκετά μεγάλος Αγγλος που δεν χαμογελούσε ποτέ. Τα μάτια μας συναντήθηκαν και κατάλαβε αμέσως το παιδί οτι 4 legs με εναν αμίλητο άνθρωπο δεν θα περνουσαν εύκολα οι 12 ωρες duty.

Μ αυτά και με κείνα φορτώσαμε τους πρώτους επιβάτες και απογειωθήκαμε για Αθήνα. Η πτήση κύλησε σχετικά εύκολα και αποβιβάσαμε 105 ευχαριστημένους επιβάτες. Μεχρι να γίνει ο εφοδιασμός για να ξαναφύγουμε, και ο καθαρισμός ειναι η ώρα που τρωει το πλήρωμα. Ο καπετάνιος κάθισε μόνος του στη πρώτη σειρα και χλαπάκιαζε, και ο Χ….. έκστσε μαζι μας στη δευτερη σειρά. Τρώγαμε σε 10λ εκπαιδευμένοι με τον χρόνο πάντοτε. Τον είδα λίγο μουδιασμένο. Τον ρώτησα αν ειναι καλά. Μου απάντησε ναι οκ, απλά δεν είμαι ακόμη clear. Κατι που στη γλωσσα της αεροπλοίας σημαίνει οτι θα πρεπει να κάνεις κάποιες πτήσεις και μετά κάτι chek flights, κάποιες ώρες πτήσεων (απ ότι αμυδρά θυμάμαι) και μετά γίνεσαι επίσημα first officer. Μαζί με το υπόλοιπο πλήρωμα τον χαλαρώσαμε και του εφτιαξα αλλο ενα καφέ.

Κάποτε η ώρα πέτασε και οι καινουργιοι ευτυχώς επιβάτες για Πάφο ηταν μόνο 74. Πόμπα σκέφτηκα. Μια χαρα θα προλάβουμε την διαδικασία αφου η διαρκεια πτήσης ηταν 20λ λιγότερη για Πάφο. Μετρησα επιβάτες , καναμε ανακοινώσρις, ευχηθηκαμε καλή και ευχαριστη πτήση και το αεροπλάνο αρχισε να τσουλά τη διαδρομή προς τον διαυλο απογείωσης. Δημηωτέον οτι σ αυτη την πτηση ειχα 4 ασυνόδευτα πσιδακια, που πηγαιναν στη γιαγιά τους διακοπές αφου ήταν Ιούλιος. Ειχα επίσης μια έγγυο κοπελλα 7 μηνών που πήγαινε να γεννήσει στη πατρίδα της.

Γιατί θυμάμαι τόσο έντονα αυτή την πτήση θα διερωτάστε. Σωστά; Γιατί ειδα τον Χαρο τίτσηρο.

Κρατούσα το μικρόφωνο και ανακοίνωνα τις επιδείξεις, για μασκες, σωσίβια, ζώνες κλπ με την πλάτη γυρισμένη στους επιβάτες στη γωνίτα της κυρίας εισόδου.

Μέ το που τελείωσα μου ήρθε μια μυρωδιά οτι κατι καίγεται. Εν τω μεταξυ το αεροπλάνο πλησιαζε τον διαυλο απογήωσης. Γυρίζω να κοιτάξω την καμπίνα και ειδα μια ομίχλη.Νόμισα οτι εφταιγαν οι φακοί μου. Με το που ξαναεστιαζω η ομίχλη έγινε κιόλας καπνός.

Ανοιξα αμέσως τη πορυα του πιλοτηρίου και φώναξα:captain smoke in the cabin” ο γλεγματικός Αγγλος ειχε το θρασος να με ρωτήσει : Roula are you sure that its smoke or haze?

Definetly smoke captain we cannot breath.

So μου απάντησε we are retairning back. Γύρισα και σε κοίταξα παρακλητικά γλυκέ μου Χ…… Του φώναξα απειλιτικά και δεν με ενοιαζε αν θα με εδιωχναν την άλλη μέτα.

Captain stop wright now i will proceed wirh evacuation. They will all suffocate!!!

I agree ακόυστηκε απο το στομα σου γλυκε μου καπετάνιε.

Μετα όλα εγιναν πολύ γρήγορα. Ανοιξαμε μπρος και πισω πόρτα προλαβα να φωνάξω evacuate στο πληρωμα, αρπαξα τα 4 πσιδάκια που κάθονταν μπροστα και τα εβγαλα σπρώχνωντας τα απο τη σκάλα, μετά ακολούθησαν τρεχτοι ολοι οι επιβάτες με το πλήρωμα και εμεινα τελσυταια να τραβολογάω την εγγυο κοπέλα που είχε πάθει σοκ και υστερία κσι μαρμαρωσε. Μια νταλίκα ήρθε σφαιρα και αρπαζε τους επιβάτες. Ο προυσταμενος πτήσεως ελεγχει την καμπινα οτι όλοι έφυγαν και δείνει αναφορά στον καπετάνιο that the cabin is clear.

Οταν λοιπόν πήγα να κάνω αυτό το τελευταίο δεχτηκα την επίθεση του Εγγλέζου.

‘ Μπορεις να μου πείς Ρουλα γιατί οι επιβάτες έτρεχαν madly στο tarmag? Με κατηγορείς καπετάνιε οτι πανικόβαλα τους επιβάτες; Ναι μου είπε.

Αγρίεψα και εβγαλα μια γλώσσα ασκημη. Ψιλοχαμογέλασες σαν ννα με καμάρωνες αγαπημένε μου.

Του ειπα επι λέξη: μπορεις να μου εγγυηθείς οτι σε ενάμισι λεπτο που είχα δεν θα πνιγόμαστε όλοι αφου δεν αναπνέα με πιά και μόνο βήχαμε? Τότε αποκρίθηκες και είπες she is right και σε αποσβόλωσε με ενα βλέμμα φωτιά. Don’t forget you are not clear you!!!!!

Ενοιωσα ανακουφηση και έτρεξα και γω κατω στους επιβάτες μου.

Με την επιστροφή αφου εδτειλαν αλλο αεροπλάνο να .ας μαζέψει για 3 μερες δείναμε κατάθεση στην εταρεία για το συμβάν. Σε μια βδομάδα ξαναπετάξαμε μαζί καπετάνιε χωρις να ξαναδουμε τον captain M… ποτέ. Καλό παράδεισο στην μοναχική σου fery flight. Θα σε θυμάμαι με αγάπη. Τόσους κινδύνους στις 35000 χιλ ποδια και να σε χάσουμε απο τον ιό λεβέντη μου; Αδικο»

ladytimes.com.cy